Laooooos

Na een wat gekke nacht in Chiang Mai namen we de lokale bus naar Chiang Rai. Daar zijn we de volgende dag bij de witte tempel Wat Rong Khun geweest, een van de mooiste en bijzonderste tempels tot nu toe! Helaas moesten we die avond afscheid nemen van ons Canadeesje, zij ging terug naar Bangkok. In Chiang Rai is buitenom de witte tempel niet zoveel te beleven dus stapten we weer in de bus om vervolgens naar Chiang Khong te rijden. Dit dorpje ligt aan de rivier de Mekong en aan de overkant is Laos. We gingen via de Friendship bridge de grens oversteken, waar ik nog bijna als illegaal werd tegen gehouden omdat ik mijn departure kaart van Thailand had weggetoverd. Oeps. Nadat we uiteindelijk enkele tientallen Amerikaanse Dollars hadden neergeteld kregen we ons visum voor Laos in ons paspoort en konden we met een tuktuk naar de pier. Hier namen we net als de rest van backpackland de slowboat over de Mekong naar Luang Prabang. Een 2 daagse (langzaaaaame) boot die dwars door Laos vaart. Helaas konden we weinig genieten van de rust en de (super mooie) natuur door jonge lui die dachten dat ze in Zon, Mekong en coma Zuipen zaten. Na 7 uren kwamen we aan in Pak Beng waar ze toevallig net een of ander volle maan/buddha/eens per jaar feest hadden. Met daarbij veel vuurwerk en nog meer vervelende @#%&* kinderen die rotjes naar je gooien. Daarbij hadden we een kamer naast de Happy Bar, waar ze de hele nacht karaoke hadden voor de dorpelingen. Urgh. Maar je hoort mij niet klagen hoor!

Na nog een lange dag in de boot kwamen we aan in Luang Prabang. Een stadje met een Frans koloniale uitstraling. En een verademing om een lekkere Franse baguette te kunnen kopen in plaats van Pad Thai of rijst. In Luang Prabang hebben we voor een dag een scooter gehuurd en zijn we naar de mooiste watervallen van Laos geweest, de Kuang Si. Het was inderdaad erg mooi en we konden nog net een verfrissende duik nemen voordat de plek overspoeld werd door toeristen. Onderweg kwamen we ook nog een mevrouw tegen die hele mooie sjaals aan het weven was. Ik mocht zelfs even helpen!

Vanaf Luang Prabang namen we de bus naar het noorden van Laos. Na 8 uren door de bergen kwamen we aan in Luang Nam Tha vlakbij de Chinese grens. Dit is een van de beste plekken om een meerdaagse hike te doen door het nabij gelegen nationale park. Na wat research hadden we al vrij snel een tocht uitgekozen en konden we de volgende morgen beginnen aan ons 3 daagse jungle experience trek. Samen met Maria uit Chili, een Engelstalige gids en nog een lokale gids (op slippers, so how hard can it be?) kochten we het eten voor de komende dagen op de ochtend markt en begonnen we op een redelijk normaal pad wat af en toe berg op en afwaarts ging. Na de lunch (rijst) op bananen bladeren veranderde het pad al snel in geen pad en voordat we er erg in hadden zaten we middenin de jungle en werd het behoorlijk klimmen en klauteren. Ik was dan ook (een soort van) blij toen we bij onze eerste slaap plek arriveerden na zo’n 7 uren wandelen. Helaas moesten we ons bed nog wel even zelf bouwen met bananen bladeren a la Expeditie Robinson. We sliepen op de grond bij een klein riviertje waar onze gids met z’n zelfgemaakte harpoen vis ging vangen en wij gingen “douchen”. Na het avond eten (rijst) waren we erg gesloopt en deden we om 8 uur al een poging tot slapen tussen al die beestjes en onverklaarbare geluiden uit de jungle. De volgende ochtend was natuurlijk prachtig om wakker te worden! De gids had het kampvuur al aan en was bezig met het ontbijt (rijst) en wij hadden gezien de omstandigheden redelijk geslapen. De gids wou ons vol enthousiasme de waterval laten zien die vlakbij was maar daarvoor moesten we wel over een paar stenen heen springen. Natuurlijk kon dat niet goed gaan en stapte Maria met haar hele schoen in het water en gleed ik uit op een steen met als gevolg een gekneusde duim en een mega blauwe plek op mn scheen. Goed begin van de dag. Wat vervolgens nog veel zwaarder was dan dag 1. We moesten nu echt met een groot machete mes onszelf een weg banen door de dichtbegroeide jungle. Soms moesten we zelfs over de grond heen kruipen om langs omgevallen bamboe bomen te komen. Nou ik kan je vertellen dat dat geen pretje is als je groot bent èn een giga tas met slaapzak op je rug hebt hangen. Ik bleef echt continu overal achter haken. Ook werd ik van alle kanten lek geprikt door insecten en open gekrast door planten met doorns. Daarnaast was het een ontzettend zware route, waarbij we veel bergen op en neer moesten. Alles was verzuurd en deed pijn. Ik was er dan ook helemaal klaar mee en wat mij betreft mochten ze me op het vliegtuig na huis zetten met een zak chocolade pepernoten. Na weer 7 uren kwamen we eindelijk aan bij een Hmong bergdorpje. Een dorpje met 5 rieten hutjes, geen water, geen wc, geen elektriciteit en met heel veel loslopende varkens en kippen. Een douche konden we nemen in een riviertje onderaan de berg. Maar no way dat we nog een berg op en neer moesten. Dan maar wachten totdat het begon te regenen. We sliepen bij een oudere man en vrouw die net hun kleinkind als logé hadden. Na alweer een droge rijsttafel (wat we overigens ook als lunch aten) waren we om 7 uur allemaal total loss en sliepen we met z’n vijven als sardientjes op een oncomfortabele harde rieten tafel. Om 3 uur ’s morgens (uh ’s nachts) begon te baby te krijsen, de vrouw te koken en de man op een of andere blokfluit te spelen. Daarnaast lieten de kippen en varkens ook ineens van zich horen. Net wat we nodig hadden om weer (zucht) te ontbijten met rijst en vervolgens nog eens 4 uren te lopen na de bewoonde wereld. Ik denk dat ik over een paar weken om dit verhaal kan lachen en ik het zal zien als een dankbare once in a lifetime experience, maar wat was ik blij dat we het levend gehaald hebben!!

Na wat slaap en schone was namen Lea en ik de nachtbus naar Vang Vieng. Hulde aan de man die de nachtbus heeft uitgevonden. Het is een normale bus maar dan met bedden! Heel erg comfortabel is het niet maar dat is een reis van 18 uren nooit. Relaxt is het dan weer wel om te liggen in een bus! We kwamen rond 6 uur ’s morgens aan in Vang Vieng. Een super mooie omgeving maar helaas vloeit de alcohol hier meer dan rijkelijk onder de backpackers. In de middag op de rivier gechilled tijdens het tuben, stroomafwaarts in een grote trekkerband. De volgende dag was daar het moment om gedag te zeggen tegen mijn reisbuddy. Ze heeft iets meer tijd dan mij en daardoor scheiden onze wegen na 3.5 week.

Ik stap voor de 2e keer in nog geen 2 dagen tijd weer in een nachtbus. Dit keer 20 uur voor de boeg en helaas moest ik nu mijn mini bed delen met een oud vrouwtje. Een erg gekke gewaarwording om lepeltje lepeltje te moeten liggen met een wildvreemde. Tijdens de busrit heb ik nog 4 Engelse jongens ontmoet die ook naar 4000 Islands gingen. Met hun heb ik 2 dagen, als one of the guys opgetrokken op het eiland Don Det. Helemaal in het onderste puntje van Laos. 4000 Island zijn kleine eilandjes in een moeras gebied van de Mekong. Het is hier erg rustig (geen tuktuk’s verkopers of uberhaupt verkeer) en daardoor perfect om Laos af te sluiten, met een boek in je hangmat en te genieten van de zonsondergang.. En nu op naar Cambodja!