Kerst en New Years Eve!
15 januari 2016 - City of Cessnock, Australië
Na een paar dagen alleen, heb ik voor Paula en David een post op de Dutchies in Australia facebook geplaatst of er ook mensen zijn die zin hadden om te komen helpen. Er waren zoveel mensen die reageerden dat ze tot aan april mensen over de vloer hebben! Super! Helaas wisten de eerste 2 jongens niet echt wat werken was maar dat terzijde. Gelukkig kwam er ook nog een Frans meisje Manon. Zij heeft al 2 keer eerder geholpen bij Paula en David.
Vlak voor kerst kreeg ik een vaag smsje van een onbekend nummer met het verzoek om terug te bellen. Het was de baas van een of ander groot wasmachine bedrijf. Wat ik ervan begreep was dat een voorbijganger heeft gezien dat een van zijn vrachtauto’s in Noosa tegen mijn auto aan heeft gezeten, mijn kenteken en de bedrijfsnaam op de vrachtauto heeft genoteerd en contact heeft opgenomen met het bedrijf. De baas ging uitzoeken wie van zijn medewerkers het gedaan heeft en contact opnemen met zijn verzekeringsmaatschappij. Helaas zitten alle feestdagen ertussen dus wordt vervolgd, maar het lijkt erop dat karma zijn werk heeft gedaan!
Na heel veel melk flesjes opwarmen, nog meer keutels opruimen, kippetjes uit een ei zien komen, agressieve koala’s verzorgen, heeeele inimini nog kale kangoeroes bewonderen en helaas ook heel veel zielige dingen gezien was het na de kerst helaas (met pijn in mijn hart) tijd om weer verder te gaan. De kerst voelde overigens totaal niet als de kerst maar toch hebben we een gezellige kerstlunch gehad in de mega villa van de dochter Joanna en schoonzoon Simon.
En 2e kerstdag doorgebracht bij de buren met hun reptielen opvang. Interessant detail; die pyhton om mijn nek heeft de man en zijn vrouw al eens proberen te wurgen. Tegelijkertijd. Voorkomen is beter dan genezen kennen ze hier schijnbaar niet maar ik had misschien zelf ook mijn mond dicht moeten houden voordat ik die Black Head pyhton om mijn nek kreeg.
Ik ben nu samen met mijn Frenchie richting Melbourne aan het reizen. De eerste stop was bij ’s werelds bekendste dierentuin, Australia Zoo van Steve Irwin. Deze stond al jaaaaaren op mijn lijstje en was dus erg mooi en bijzonder! ’s Avonds de tent opgezet en de eerste echte storm met veel regen (ja het is een goedkope tent..) en heel harde wind overleefd. De volgende ochtend doorgereden naar Surfers Paradise, waar het weer ook niet je van het was. Gekampeerd en daarna ontbeten in de hoogste toren van Australië. Die middag landinwaarts gereden en de Natural Bridge bekeken en 5km gewandeld rond de Purling Brook waterval in het Springbook National Park waar we ook de nacht illegaal hebben doorgebracht. En de volgende ochtend gematst zijn door de rangers.
Rond New Years Eve lagen we 2 nachten op een zon, zee, coma zuipen camping in Bayron Bay. Een hippie dorpje waar ze de prijzen rond de feestdagen letterlijk 4x zo duur maken. Sommige campings vroegen voor een tent zonder stroom 90 dollar per nacht, omgerekend 60 euro. Gek genoeg was er echt nergens meer plek en zo belanden wij op een jongeren festival camping waar we alsnog 30 dollar per persoon per nacht moesten betalen. Maar goed je bent jong en je wilt wat…
In Bayron Bay hebben we een wandeltocht naar de vuurtoren en het meest Oostelijke punt van Australië gemaakt. Gerelaxt op het strand en wat langs de hippie shops geslenterd. Met Oud en Nieuw vrienden gemaakt met onze Franse en Australische camping buren, gedronken, gedanst en om 12 uur afgeteld op het strand samen met nog een paar honderd andere gezellige mensen. Helaas hadden ze geen vuurwerk wegens veiligheidsredenen.
Na alle drukte in Byron zijn we weer het binnenland ingegaan en hebben we op de meest mooie natuur plekken (altijd gratis) gekampeerd! Vaak werden we ’s ochtends wakker met koeien, paarden of kangoeroes naast de tent of zagen we ’s avonds possums en gliders. Vanaf Armidale zijn we begonnen aan de Waterfall way. We hebben onder andere gewandeld en gekampeerd bij Wollomombi, New England, Ebor Falls en Dorrigo. Ook hier was het helaas niet altijd warm en zonnig want de afgelopen dagen is er (ontzettend!!) veel regen gevallen en was het erg waterkoud! En nog kouder in een natte vochtige tent ’s nachts!
Gelukkig komt er na regen zonneschijn en hebben we in Port Macquarie lekker op het strand gelegen voordat we verder weer een stuk naar het westen afreizen. We waren opzoek naar een camping maar helaas konden we deze niet vinden en waren we genoodzaakt om door te rijden naar de volgende. Nou dat hebben we geweten! Met nog een kwart benzine in de tank (dus het was geen optie om terug te rijden) en met een ondergaande zon reden we door een groot bos op wegen die volgens mij al heel lang niet bereden waren en zelfs niet zichtbaar op de gps! Er kwam geen eind aan en ik was blij met een degelijke sterke auto! Het werd pas echt creepy toen we een zwarte dingo (als een zwarte kat op vrijdag de 13e) voor de auto zagen uitlopen en we even later voor een grote modderplas stonden waarbij we ons afvroegen of we de overkant zouden kunnen halen. Terug was eigenlijk geen optie maar vooruit ook niet! Daarom eerst zonder auto gekeken wat er na de modderpoel kwam. En daar zagen we gelukkig de camping en ook dat de weg vanaf daar naar de snelweg enigszins op een “normale” weg leek. Al ons moed bij elkaar geraapt, de beste wielsporen gekozen en vol gas erdoorheen! Nadat we er goed en eigenlijk best makkelijk aan de overkant stonden zagen we rook uit de motorkap komen!! Gelukkig kwamen we na een paar minuten tot de conclusie dat het damp was van water op de hete onderdelen. Kon het dan nog erger? JA; er was namelijk helemaal NIEMAND op de gratis camping en het was in de middle of nowhere midden in een bos. Het was al te laat om verder te rijden en op het moment dat we weloverwogen besloten (sorry mam, we hadden geen andere keus :p) om in de auto te slapen hoorden we een auto aankomen... Op dat moment was ik toch liever alleen op de camping! Na 5 minuten met de deuren op slot zagen we dat er een lange blonde 19 jarige Duitse backpacker uit de auto stapte en een uur later zaten we rond het kampvuur te dineren. De Duitser is de volgende morgen voor ons uitgereden terug richting te snelweg (hij was vast bang geworden van ons avontuur, dat hij zelf niet verder het bos in durfde) en gelukkig was daar al snel een tankstation! En dit alles was om uiteindelijk na 641 treden op en neer een waterval van de onderkant te kunnen bekijken..
Nu zitten we in Cessnock, Hunter Valley waar we als alles volgens plan gaat vanaf volgende week 2 weken wat geld gaan bijverdienen op een wijnboerderij.
Vlak voor kerst kreeg ik een vaag smsje van een onbekend nummer met het verzoek om terug te bellen. Het was de baas van een of ander groot wasmachine bedrijf. Wat ik ervan begreep was dat een voorbijganger heeft gezien dat een van zijn vrachtauto’s in Noosa tegen mijn auto aan heeft gezeten, mijn kenteken en de bedrijfsnaam op de vrachtauto heeft genoteerd en contact heeft opgenomen met het bedrijf. De baas ging uitzoeken wie van zijn medewerkers het gedaan heeft en contact opnemen met zijn verzekeringsmaatschappij. Helaas zitten alle feestdagen ertussen dus wordt vervolgd, maar het lijkt erop dat karma zijn werk heeft gedaan!
Na heel veel melk flesjes opwarmen, nog meer keutels opruimen, kippetjes uit een ei zien komen, agressieve koala’s verzorgen, heeeele inimini nog kale kangoeroes bewonderen en helaas ook heel veel zielige dingen gezien was het na de kerst helaas (met pijn in mijn hart) tijd om weer verder te gaan. De kerst voelde overigens totaal niet als de kerst maar toch hebben we een gezellige kerstlunch gehad in de mega villa van de dochter Joanna en schoonzoon Simon.
En 2e kerstdag doorgebracht bij de buren met hun reptielen opvang. Interessant detail; die pyhton om mijn nek heeft de man en zijn vrouw al eens proberen te wurgen. Tegelijkertijd. Voorkomen is beter dan genezen kennen ze hier schijnbaar niet maar ik had misschien zelf ook mijn mond dicht moeten houden voordat ik die Black Head pyhton om mijn nek kreeg.
Ik ben nu samen met mijn Frenchie richting Melbourne aan het reizen. De eerste stop was bij ’s werelds bekendste dierentuin, Australia Zoo van Steve Irwin. Deze stond al jaaaaaren op mijn lijstje en was dus erg mooi en bijzonder! ’s Avonds de tent opgezet en de eerste echte storm met veel regen (ja het is een goedkope tent..) en heel harde wind overleefd. De volgende ochtend doorgereden naar Surfers Paradise, waar het weer ook niet je van het was. Gekampeerd en daarna ontbeten in de hoogste toren van Australië. Die middag landinwaarts gereden en de Natural Bridge bekeken en 5km gewandeld rond de Purling Brook waterval in het Springbook National Park waar we ook de nacht illegaal hebben doorgebracht. En de volgende ochtend gematst zijn door de rangers.
Rond New Years Eve lagen we 2 nachten op een zon, zee, coma zuipen camping in Bayron Bay. Een hippie dorpje waar ze de prijzen rond de feestdagen letterlijk 4x zo duur maken. Sommige campings vroegen voor een tent zonder stroom 90 dollar per nacht, omgerekend 60 euro. Gek genoeg was er echt nergens meer plek en zo belanden wij op een jongeren festival camping waar we alsnog 30 dollar per persoon per nacht moesten betalen. Maar goed je bent jong en je wilt wat…
In Bayron Bay hebben we een wandeltocht naar de vuurtoren en het meest Oostelijke punt van Australië gemaakt. Gerelaxt op het strand en wat langs de hippie shops geslenterd. Met Oud en Nieuw vrienden gemaakt met onze Franse en Australische camping buren, gedronken, gedanst en om 12 uur afgeteld op het strand samen met nog een paar honderd andere gezellige mensen. Helaas hadden ze geen vuurwerk wegens veiligheidsredenen.
Na alle drukte in Byron zijn we weer het binnenland ingegaan en hebben we op de meest mooie natuur plekken (altijd gratis) gekampeerd! Vaak werden we ’s ochtends wakker met koeien, paarden of kangoeroes naast de tent of zagen we ’s avonds possums en gliders. Vanaf Armidale zijn we begonnen aan de Waterfall way. We hebben onder andere gewandeld en gekampeerd bij Wollomombi, New England, Ebor Falls en Dorrigo. Ook hier was het helaas niet altijd warm en zonnig want de afgelopen dagen is er (ontzettend!!) veel regen gevallen en was het erg waterkoud! En nog kouder in een natte vochtige tent ’s nachts!
Gelukkig komt er na regen zonneschijn en hebben we in Port Macquarie lekker op het strand gelegen voordat we verder weer een stuk naar het westen afreizen. We waren opzoek naar een camping maar helaas konden we deze niet vinden en waren we genoodzaakt om door te rijden naar de volgende. Nou dat hebben we geweten! Met nog een kwart benzine in de tank (dus het was geen optie om terug te rijden) en met een ondergaande zon reden we door een groot bos op wegen die volgens mij al heel lang niet bereden waren en zelfs niet zichtbaar op de gps! Er kwam geen eind aan en ik was blij met een degelijke sterke auto! Het werd pas echt creepy toen we een zwarte dingo (als een zwarte kat op vrijdag de 13e) voor de auto zagen uitlopen en we even later voor een grote modderplas stonden waarbij we ons afvroegen of we de overkant zouden kunnen halen. Terug was eigenlijk geen optie maar vooruit ook niet! Daarom eerst zonder auto gekeken wat er na de modderpoel kwam. En daar zagen we gelukkig de camping en ook dat de weg vanaf daar naar de snelweg enigszins op een “normale” weg leek. Al ons moed bij elkaar geraapt, de beste wielsporen gekozen en vol gas erdoorheen! Nadat we er goed en eigenlijk best makkelijk aan de overkant stonden zagen we rook uit de motorkap komen!! Gelukkig kwamen we na een paar minuten tot de conclusie dat het damp was van water op de hete onderdelen. Kon het dan nog erger? JA; er was namelijk helemaal NIEMAND op de gratis camping en het was in de middle of nowhere midden in een bos. Het was al te laat om verder te rijden en op het moment dat we weloverwogen besloten (sorry mam, we hadden geen andere keus :p) om in de auto te slapen hoorden we een auto aankomen... Op dat moment was ik toch liever alleen op de camping! Na 5 minuten met de deuren op slot zagen we dat er een lange blonde 19 jarige Duitse backpacker uit de auto stapte en een uur later zaten we rond het kampvuur te dineren. De Duitser is de volgende morgen voor ons uitgereden terug richting te snelweg (hij was vast bang geworden van ons avontuur, dat hij zelf niet verder het bos in durfde) en gelukkig was daar al snel een tankstation! En dit alles was om uiteindelijk na 641 treden op en neer een waterval van de onderkant te kunnen bekijken..
Nu zitten we in Cessnock, Hunter Valley waar we als alles volgens plan gaat vanaf volgende week 2 weken wat geld gaan bijverdienen op een wijnboerderij.
Ik hoop dat je Frenchie goed op je past. Blijven genieten he! X